Култура
(ФОТО) Во Бигорскиот Манастир тројца нови монаси во прегратките на Христовата љубов

Нема сомнение дека монаштвото е една највеличествена света тајна во Црквата Божја. Во една прилика, нашиот Старец, Епископот г. Партениј ќе каже дека „тоа е бесценет дар од Бога, патека кон преобразување на човечкото срце и обожение. Монахот е оној кој ја оставил земната суета и се затворил во прегратките на Христовата љубов, барајќи да ја исполни Божјата волја со целото свое битие. Монаштвото е мистичен подвиг, каде што преку блаженото послушание умот се ослободува од светските грижи, а душата се води кон непрестајна молитва и соединување со Бога. Животот на монахот е непрестајна борба со страстите, фронтално соочување со силите на Адот, но истовремено и сладост на небесната благодат. Монахот го зема на себе Крстот Христов, со секој здив Го исповеда Бога и Му ја принесува својата љубов, посветувајќи се целосно на Црквата и на спасението на светот. Монашкиот живот е тајна на тишината, каде што зборовите се малку, но молитвата непрестајна; живот во послушание, во смирение и во духовна радост, исполнет со славословие кон Бога“ (Беседа на монашки синаксис).
И ете, токму по тој благодатен пат на самоодрекување и на духовна радост, вчеравечер зачекорија тројца нови монаси на Христа, духовни рожби на бигорскиот отец на отците, Старецот наш свет и возљубен, Преосвештениот Епископ Антаниски г. Партениј. Имено, според нашата стара манастирска пракса, во навечерието на празникот Усекновение на Чесниот Претеча и Крстител Јован, на Вечерната богослужба, нашиот драг монахољубив пименарх, Високопреосвештениот Митрополит Дебарско-кичевски г. Тимотеј, со своите татковски пастирски раце го изврши свештениот чин на монашки постриг на нашите браќа: Јајка Силккола од Куопио, Финска, Деан Божинов од Радовиш и Оливер Марковски од Куманово, кои доброволно го понесоа на себе крстот на самозаборав заради Христа и ги положија пред земската и небесната Црква вечните завети за доброволно послушание, нестекнување и целомудрие, добивајќи ги новите монашки имиња: Елисеј, Пантелејмон и Евстатиј, соодветно.
Во мигот додека нашите нови браќа, закрилувани од духовниот татковски плашт на дедо Старец и поткрепувани од неговите молитвени солзи, се облекуваа во монашките знаменија и облека, во Претечевиот преполн храм се чувствуваше почетокот на едно ново раѓање, во светлината на празникот и на величината на Свети Јован Крстител, духовниот прототип и патеводител на сите монаси. Оти, бездруго, нашиот најмил и најсакан Покровител, Претечата на Господа, е првиот монах и небесен заштитник на монаштвото, оној кој со својот живот го воспостави образецот на духовниот подвиг и на светоста. Со своето повлекување во пустината, каде што срцето му беше постојано обземено од присуството на Бога, Свети Јован ја отвори патеката за оние кои ќе го следат патот на монашкото откажување и аскеза. Тој е симбол на длабокото покајание, на непрестајната молитва и на крајното смирение – жив сведок за тоа како душата може да стане чист сад за Божјата благодат. Неговиот глас во пустината не беше само за неговото време – тој и денес одекнува во срцата на оние кои се стремат кон внатрешната тишина и кон преобразувачката сила на Божествената љубов. Како заштитник на монасите, Свети Јован ги води оние што Го љубат Бога да ја изберат пустината на срцето, каде што секоја мисла и желба се сведуваат на едно: да се израмни патот Господов, да се исчисти внатрешниот човек и да се стане достоен за Неговото повторно доаѓање.
Сведоци на испишувањето на оваа духовна и свештена историја на Бигорската Обител, освен ангелите и светиите Божји, вчеравечер беа и многубројните поклоници на Чесниот Претеча, меѓу кои и нашите драги отци и браќа, Архимандритите Матеј и Херувим, како и отците Теона и Кирил од Црквата на Грција и јерејот Петар од православната Црквата на Романија. Посебен украс на оваа наша манастирска слава беше молитвено и небесно пеење на отец Херувим со неговиот ангелогласен хор, кои ги воздигнаа нашите мисли и чувства во поинаква духовна димензија.
Исклучителен дар за сите нас и посебно за новите браќа монаси, беше длабоката монашка поука од нашиот свет архипастир, Митрополитот г. Тимотеј, срочена во неговата пригодна беседа по чинот на монашењето.
Нека ви е благословено новото духовно раѓање, наши мили браќа, во рамноангелскиот монашкиот чин! Нека вашите срца бидат секогаш смирени и отворени за послушанието кон Старецот наш свет, преку кого ќе се водите кон непрестајната светлина на Христовата убавина. Со крстот на послушанието, смирението и љубовта, да чекорите по патеката на обожението, та да го достигнете небесниот мир и да се соедините со Христа во Неговото вечно Царство. Светиот Јован Крстител, нашиот моќен Патрон, прв монах и патеводител, нека ви биде постојана инспирација и заштита во духовната борба. Молитвите на Митрополитот, на Старецот, на нашата света монашка заедница и на сите свети да бидат со вас на секој чекор!
Повеќе фотографии ќе најдете ТУКА
Култура
(ФОТО) Во кичевското ЦОУ „Христо Узунов“ реализирана работилница со дечиња под наслов „Позитивна комуникација“

Овој месец стручната служба во ЦОУ „Христо Узунов“ во кичевското с.Другово со учениците од VII одделение заедно со вработените во установата, психологот Јасмина Дејаноска и дефектологот Цвете Наќеска ја реализираа работилницата под наслов „Позитивна комуникација“ – Самоосознавање и спознавање на другите, a во рамки на проектот: Зачувување на нашето Ментално здравје.
– Психолошката поддршка е многу важна во секој период од нашиот живот, доколку наидеме на некакви проблеми. Затоа превенцијата е еден од клучните моменти да спречиме одредено расплинување на одредена проблематика.
Проектот Ментално здравје преку реализација на работилниците ни нуди можност на учениците да им укажеме како да се справуваат на училиште и општо во секојдневниот живот со различните ситуации, за јавноста истакнаа од училиштето.
Култура
Денес е „Младенци“, честит именден и честит брак на тие што стапиле и се нови брачни парови

Празникот на пролетта – 22 март, поради големата трагедија во Кочани, тој во нашата држава е во денови на жалост, додека младите брачни парови години наназад го празнуваат како свој ден, како ден на младоста, љубовта и убавината. На овој ден, Светата православна црква го празнува споменот на четириесетте вojници од Севастија кои мaaчeничkи зaгинaлa за христовата вера.
Именден тогаш празнуваат: Младен, Младенка…
Христијански обичај е во првата година од својот брак на 22 март младите да слават Младенци. На тој ден, во црква се носат свеќите од венчавката за да се дoгopaт.
Навечер обично доаѓаат најблиските за да честитаат. Во некои краишта на денешен ден се оди на гости и во семејствата кои имаат новороденче.
Житијата за Светите четириесет мaчeници како и повеќето народни преданија за нив меѓусебно малку се разликуват, но во сите се зборува дека четириесетте вojници од Севастија мaчeничkи зaгинaлe не откажувајќи се од христијанската вера. Во 320 година четириесет војници од еден полк во Севастија је одбиле наредбата да се пokлонат пред римските идoли и да им принесат жpтви. Кога изјавиле дека тоа го прават бидејќи веруваат во Исуса Христа најпрвин биле повикани кај градоначалникот и биле убедувани да се откажат од христијанството и да му се вратат на идолопоклонcтвoтo, а кога тоа го одбиле биле затвopени, мaчeни и изведени пред cyд. Биле ocyдени цела ноќ да стојат во вода што cмpзнyва. Во близината имало бања со топла вода, а на војниците им било речено дека ако некој се предомисли и се откаже од Исуса Христа да појде во бањата каде што го чекаат топла вода и вкусни гозби. Но момчињата храбро ги издржувале стpaдањата, молејќи се на Исуса и меѓусебно храбрејќи се. Само еден од нив не можејќи да издржи во водата што cмрзнyвала тајно го напуштил базенот и се упатил кон бањата, но на самиот влез во неа починал.
Ноќта сите стражари заспале, само еден останал буден. Во еден момент тој забележал светли венци над главите на вojниците и бидејќи бил христијанин веднаш влегол во водата молејќи го Бога и нему да му даде таков венец. И навистина набргу над сопствената глава забележал ист таков венец. Утрото измpзнaтите вojници ги натовариле на кола и ги одвеле надвор од градот каде што ги зaпaлилe.
Честит именден и за многу години да е, честит брак и на тие што стапиле и се нови брачни парови!
Култура
Чистиот Понеделник – почеток на „Четириесетдневната пролет“ на покајанието

Влеговме во светата и блажена Велика Четириесетница, во ова духовно патување што ни е дадено како лек за нашата душа, како можност за обновување, како враќање кон светлината Божествена. Бигорската Обител денеска е озарена од мистичната атмосфера на Чистиот Понеделник, денот кога зачекоруваме на патот на очистувањето, на покајанието, на преобразувањето во Христовата милост.
Во ова прво пустинско деноноќие, кога срцето веќе ја вкусува сладоста на подвижничкиот подвиг, во Манастирот тивко се разлева звукот на долгочасовните богослужби, кои како поток на благодатта течат во душите на оние што пристапуваат кон постот со ревност и со љубов. Гласовите на браќата се издигнуваат во псалмопеења, во пророчки читања, во светоотечки посланија; сè сведочи за светата тајна на покајанието, кое не е ништо друго, туку враќање во домот на Отецот небесен.
„Дојдете луѓе, дарот на постот денес да го примиме, како од Бога дарувано време за покајание, и во него Спасителот да Го смилостивиме“.
Особено трогателен е Великиот Покаен Канон на Свети Андреј Критски – таа молитвена исповед, што го наведува срцето на самопрегледување, на покајнички плач, на длабока внатрешна потресеност. Нашиот возљубен Старец, Епископот Антаниски г. Партениј, ги читаше неговите чудесно вдахновени стихови со посебно умиление, со глас полн со сериозност и љубов, со глас што го повикува секој присутен да се соочи со својата душа, да се сретне со себе самиот, да ги согледа сопствените слабости, но и да положи надеж во бездната на милосрдието Божјо.
„Душо моја, душо моја, стани, зошто спиеш? Крајот се приближува и ќе се смутиш. Разбуди се, за да се смилува Христос Бог, Кој е насекаде и сè исполнува“.
Во овој ден на исихија и молитва, во квечерината што го покрива светот, од светите сводови на Манастирот се издигнаа и првите песнопенија на Великото Повечерие.
„Со нас е Бог! Разберете, народи, и покорете се, зашто со нас е Бог!“
Чистиот Понеделник е дар. Тој е почеток на патувањето кон Пасхата, кон Воскресението. Не како некоја надворешна дисциплина, не како обична жртва, туку како откровение за тоа кои сме, каде сме и каде треба да одиме. Затоа, овој пост да не биде само воздржување од храна, туку отворање на срцето за дејствително покајание, за прошка, за добрина, за љубов.
„Да постиме со пост пријатен, благоугоден на Господа, а вистински пост е: бегање од злото, воздржување на јазикот, отфрлање на гневот, на похотите, на озборувањето, на лагата, на прекршување на дадено ветување. Ако овие нешта ги оставите, постот е вистински и благопријатен“.
„На покајанието отвори ми двери, Жизнодавче, зашто утренува духот мој кон светиот храм Твој, храмот носејќи го телесен сиот осквернавен; но, како сожалив очисти ме, според благоутробната Ти милост!“ – повикува душата. А Бог, со неискажлива милост, ни ги отвора тие двери. Нè чека. Нè повикува. Да не Го оставаме да чека, истакна Бигорскиот Манастир, повеќе фотографии прегледајте на официјалниот линк ТУКА
-
Хороскоп1 ден
Хороскоп за недела (30 март)
-
Кичево1 ден
(ФОТО) Кичевската пиљара „Бамби“ денес слави прв роденден, верните потрошувачи ги дочекаа со изненадувања и попусти!
-
Хороскоп7 часа
Хороскоп за понеделник (31 март)
-
Lifestyle2 дена
Брз трик за одмрзнување месо: Подготвено за само 5 минути!
-
Временска прогноза2 дена
Викендов невреме проследено со дожд и грмежи – ова се последните информации
-
Lifestyle2 дена
Топ 10 намирници за појадок: Овесната каша и јајцата ќе ве држат сити до ручек
-
Спорт12 часа
ФФМ веднаш упати соопштение во врска со прогласот на ФК Пелистер за судењето на мечот против Вардар
-
Lifestyle2 дена
Зелениот чај или кафето: Зошто треба да го смените утринскиот пијалок?