На денешен ден пред 42 години, во Љубљана почина доживотниот претседател на Социјалистичка Федеративна Република Југославија, Јосип Броз Тито.

Јосип Броз Тито почина на 4 мај 1980 година во 15 часот и 5 минути во Клиничкиот центар во Љубљана, три дена пред неговиот 88 роденден.

Тито во јануари бил примен во болница поради проблеми со циркулацијата, а пред смртта му била ампутирана ногата, со што не сакал да се согласи се додека бил свесен. Тој е во вештачка кома од средината на февруари.

Веста за смртта на Тито на Југословените им ја соопштил спикерот на белградската телевизија Миодраг Здравковиќ.

– „Почина другарот Тито. Ова вечерва им го соопшти Централниот комитет на Сојузот на комунистите на Југославија и Претседателството на Социјалистичка Федеративна Република Југославија на работничката класа, работниците и граѓаните, народите и националностите на СФРЈ Југославија“, гласеше веста. Со посмртните останки на Тито, тој следниот ден со Blue Train пристигна од Љубљана, преку Загреб, во Белград.

Три дена подоцна, на погребот дојдоа 700.000 луѓе. Присутни беа 209 државни делегации од 128 земји. Тоа беше најпосетуваниот погреб на државник во 20 век.

31 претседател, 22 премиери, четворица кралеви, шест принцови и 11 претседатели на национални парламенти му оддадоа последна почит на основачот на Движењето на неврзаните. Од поделениот свет од Студената војна, државници од двата табора пристигнаа во Белград.

На погребот присуствуваа и Маргарет Тачер, американскиот потпретседател Валтер Мондејл, Индира Ганди, Хосни Мубарак, Садам Хусеин, Леонид Брежњев, Николај Чаушеску, шведскиот крал Карл XVI Густаф …

Тито е погребан во Куќата на цвеќето на Дедиње, каде покрај него почива неговата сопруга Јованка од 2013 година. Неговиот гроб, заедно со блискиот Музеј на Југославија, сè уште е дестинација за бројни туристи, посетители и обожаватели од поранешните југословенски републики и од целиот свет.

Јосип Броз Тито е роден во Кумровец во тогашна Австро-Унгарија на 7 мај 1892 година. Во тоа време станал најмладиот наредник во австроунгарската војска, а за време на Првата светска војна бил ранет и заробен од Русите, па завршил во работни логори во Русија.

По Октомвриската револуција, во 1920 година се враќа во новоформираното Кралство на Србите, Хрватите и Словенците и се приклучува на Комунистичката партија во Загреб.

По избувнувањето на Втората светска војна, тој станал водач на Движењето на партизанскиот отпор, а по неговото завршување и водач на Југославија, во која е воспоставен нов општествено-политички поредок.

Беше премиер од 29 ноември 1945 година, а по 1953 година претседател на Сојузниот извршен совет и претседател на Републиката. Кога една година подоцна се разделија тие две функции, тој остана до крајот на животот претседател на Републиката, а од 1974 година беше и претседател на Претседателството на СФРЈ.

Имаше чин Маршал на Југославија и функција врховен командант на ЈНА. Тој е еден од основачите на Движењето на неврзаните, на кое извесен период беше и генерален секретар

ФОТО: printscreen/video
Извор: b92.net