Иако социјалните мрежи и апликации можат да бидат многу корисни за комуникација, забава или информирање, останува прашањето – кога има премногу интернет во нашите животи?

Благодарение на телефоните и сеприсутниот интернет, социјалните мрежи и апликациите влегоа во речиси секој дел од нашиот живот. Иако и двете можат да бидат многу корисни за комуникација со семејството и пријателите, и за забава или информирање, останува прашањето – кога всушност има премногу интернет во нашите животи?

Аналитичарите на меѓународните организации велат дека иако светот изгледа поповрзан од кога било, што во многу аспекти навистина е, речиси три милијарди луѓе сè уште немаат пристап до Интернет, а 800 милиони од нив никогаш не користеле компјутер или паметен телефон. Исто така, се проценува дека во следната деценија ќе биде неопходно да се обезбедат ресурси, мрежи и уреди за најмалку уште една милијарда луѓе, за да имаат барем минимални шанси за учество во светската индустрија.

Смартфон за „Добро утро“.

Звучи речиси неверојатно дека над 80 отсто од сопствениците на паметни телефони во развиените земји посегнуваат по својот уред веднаш штом ќе се разбудат. Над половина од нив ги користат и своите паметни телефони за слушање музика или гледање видеа додека се во кревет, кога треба да спијат. Иако паметните телефони го заземаат далеку првото место, таблетите, преносните конзоли за игри и читачите на е-книги се исто така на списокот на уреди што ги користиме кога всушност треба да спиеме.

Така, беше потврдена нова дијагноза, DISD (device induced sleep disorder) или недостаток на сон и нарушување на спиењето поради употреба на уред. Најмалку 200 милиони луѓе во светот страдаат од DISD – само во Европа тој број е близу 50 милиони. Симптомите вклучуваат несоница, нервозно однесување веднаш штом се разбудиме, многу несоница и прекумерна чувствителност на звук и светлина.

Производителите на уреди се исто така многу свесни за оваа навика на милиони луѓе, а во последните неколку години речиси сите нови паметни телефони имаат опција Blue light filter (филтер за сина светлина), со цел да се намали влијанието на екранот врз очите на корисниците во темни средини. За работите да бидат уште позагрижувачки, две третини од корисниците исто така наведуваат дека во првите 15 минути по будењето одат да ги проверат своите профили на Facebook, Instagram или Twitter. Петтина од нив исто така наведуваат дека се будат во текот на ноќта за да ги проверат своите паметни телефони, па повторно се враќаат на спиење.

Зголемување на нивото на стрес

Социјалните мрежи, главно преку апликации, стигнаа до екраните на паметните телевизори, безжичните звучници со Bluetooth, а се повеќе нови модели на автомобили имаат вградена поддршка за овие мрежи во нивниот систем за забава.

Експертите наведуваат дека ова „бомбардирање“ на информации, известувања и известувања од нашите уреди дури неколку пати го зголемува нивото на стрес. Корисниците стануваат лесно раздразливи и не можат да се фокусираат на други секојдневни обврски. Тоа е особено изразено во деловното опкружување, каде што често се „во два света“ – приватни и работни. Кога на ова ќе го додадеме фактот дека голем број работни места и занимања денес вклучуваат и често проверување на е-пошта комуникацијата и пребарување на Интернет, доаѓаме до ситуација дека нивото на стрес кај многу луѓе е речиси на максимум.

Дигитални ѕидови меѓу луѓето

Истражувањето на Обединетите нации покажа дека пандемијата влијаела и на достапноста на Интернет и информации, како и дека бројот на луѓе без пристап до Интернет во светот се зголемил за меѓу 320 и речиси 500 милиони луѓе.

ИТУ (Меѓународната унија за телекомуникации) има слични податоци, наведувајќи дека „во реалниот свет, секој трет човек нема пристап до Интернет или ИТ уред, а секој петти човек никогаш не користел Интернет“. Обединетите нации овој проблем го нарекуваат „дигитален ѕид“, што се поклопува со мапата на развиените и неразвиените земји во светот, бидејќи во 45-те најмалку развиени земји, дури три четвртини од населението никогаш не користеле Интернет.

Загрижувачки е и тоа што добар дел од нив живеат во градовите, а не во руралните средини. Иако другите експерти и активисти обично истакнуваат дека „ова се области зафатени од војна, со постојан недостиг на храна, особено вода“, суштината е дека повеќето од овие луѓе никогаш нема да добијат доволно образование и информации за да го променат својот живот, нашле работа, образувале деца и ги напуштиле војните или загрозените подрачја. ОН наведуваат дека главните проблеми се: „целосен недостиг на телекомуникациска инфраструктура, и чести недостиг на електрична енергија“.

/novimagazin.rs/