Денес празнуваме еден невообичаен настан во кој се опишува победата над најголемиот страв на човекот – смртта, со кој воедно се навестува победата на Христос над Адот. Имено, станува збор за воскресението на четиридневниот мртовец Лазар, наречен уште и пријател Христов.

За личноста на Свети Лазар дознаваме од денешното евангелско четиво, кое ни укажува дека тој бил од Витанија, брат на сестрите Марта и Марија. Лазар тешко се разболел и умрел. Исто така и канонот за овој празник го покажува Христа како навистина близок пријател на Лазара: Си просолзил над пријателот, Спасителе мој. „Како што другаруваше со Лазар, Христос сака да другарува и со целото човештво. Поради таа причина и дојде – да го разбуди човештвото од гревовниот сон, кој го разделува од Него. Лазар, пријателот наш, заспал; целото човештво заспало, но ќе отидам да го разбудам (Јован 11,11). Кога Христос, пак, дошол на гробот на Лазар, Го предупредиле дека Лазар е веќе четири дена во гробот и дека можеби веќе и неговото тело е во фаза на распаѓање. Но, Дарителот на животот на сите, како на привремено заспан човек му се обратил и рекол: Лазаре излези надвор!, и Лазар веднаш излегол завиткан со платно на рацете и нозете и со бела крпа врз главата. Тоа ни кажува дека смртта на човекот е само привремена, затоа што Бог сака да биде со нас во вечноста“ (Епископ Партениј Бигорски).

На нашите простори за Лазаревото Воскресение постојат голем број на традиции и обичаи. Повеќето од нив се окарактеризирани како народни, затоа што се однесуваат главно на сегашниот живот на човекот и содржат најразлични текстови за разни благослови: за стапување во брак на девојките и момчињата, благослови за здравје и благосостојба на домаќинот на куќата, сето тоа проследено со разновидни песни и ора. Сепак, постојат и прекрасни традиции главно од теолошки карактер, како што е денешната традиција, која датира од многу поодамна и била многу застапена на нашиве простори, а тоа е традицијата на собирање на врбови гранчиња.

Според древното предание на Христијаните во пресрет на Лазарева сабота, кога нашиот Спасител Господ Исус Христос го воскреснал веќе четири дена упокоениот и положен во гроб Лазар, постоел обичај домаќинките да прават т.н. Лазаринки или Лазаринчиња, во негов спомен.

Лазаринките се благи колачи, чијшто состав потсеќа на коливото кое се прави и принесува во спомен на упокоените. Формата го симболизира четиридневниот Лазар, упокоен и завиткан во погребни повои.

Во сабота наутро жените ги носеле Лазаринките во храмот и откако ќе завршела светата Литургија им раздавале на присутните, а особено на децата, од традиционално направените Лазаринки, со голема љубов и побожност.

Во истиот ден на Лазарева сабота децата, организирани од училиштата и родителите, се упатувале во парковите и блиските шуми, собирајќи гранчиња од врба и цвеќиња, коишто ги носеле во храмот пеејќи христијански каланди за Лазар, како и празничниот тропар „Општее воскресение“.
Врбовите гранчињата се расфрлале низ храмот и им се раздавале на верните од страна на свештеникот во спомен на празникот Цветници, односно Христовото славно влегување во Ерусалим, смирено седнат на осле, а со разнобојните цвеќиња богато ги украсувале иконите и вратите на храмот. Некои од Христијаните си ги украсувале и своите домови за благослов од Бога, за родна година.

Официјално видео:

Во продолжение проследете ја нашата официјална галерија преку објективот на Јован Ангелески