Денес празнуваме еден невообичаен настан во кој се опишува победата над најголемиот страв на човекот – смртта, со кој воедно се навестува победата на Христос над Адот. Имено, станува збор за воскресението на четиридневниот мртовец Лазар, наречен уште и пријател Христов.

За личноста на Свети Лазар дознаваме од денешното евангелско четиво, кое ни укажува дека тој бил од Витанија, брат на сестрите Марта и Марија. Лазар тешко се разболел и умрел. Исто така и канонот за овој празник го покажува Христа како навистина близок пријател на Лазара: Си просолзил над пријателот, Спасителе мој. „Како што другаруваше со Лазар, Христос сака да другарува и со целото човештво. Поради таа причина и дојде – да го разбуди човештвото од гревовниот сон, кој го разделува од Него. Лазар, пријателот наш, заспал; целото човештво заспало, но ќе отидам да го разбудам (Јован 11,11). Кога Христос, пак, дошол на гробот на Лазар, Го предупредиле дека Лазар е веќе четири дена во гробот и дека можеби веќе и неговото тело е во фаза на распаѓање. Но, Дарителот на животот на сите, како на привремено заспан човек му се обратил и рекол: Лазаре излези надвор!, и Лазар веднаш излегол завиткан со платно на рацете и нозете и со бела крпа врз главата. Тоа ни кажува дека смртта на човекот е само привремена, затоа што Бог сака да биде со нас во вечноста“ (Епископ Партениј Бигорски).

На нашите простори за Лазаревото Воскресение постојат голем број на традиции и обичаи. Повеќето од нив се окарактеризирани како народни, затоа што се однесуваат главно на сегашниот живот на човекот и содржат најразлични текстови за разни благослови: за стапување во брак на девојките и момчињата, благослови за здравје и благосостојба на домаќинот на куќата, сето тоа проследено со разновидни песни и ора. Сепак, постојат и прекрасни традиции главно од теолошки карактер, како што е денешната традиција, која датира од многу поодамна и била многу застапена на нашиве простори, а тоа е традицијата на собирање на врбови гранчиња.

Во отсуството на палми на нашите простори, врбовите гранчиња кај нас ги симболизираат палмовите гранки со кои бил пречекан Господ Исус Христос во Ерусалим. Знаеме дека палмата била симбол на победата во војните на царевите и војсководците и тие така биле пречекувани од бојното поле, па затоа сега тие се симбол на победата на Царот Христос, но не како воен победник, ами како духовен, Кој ги победи злото и смртта преку љубовта и смирението.

Оваа традиција е проследена со пеење на препознатливи песни т.н. Лазареви каланди, односно песни со кои народот сакал да ја искаже својата љубов и почит кон Светиот Лазар на начин на којшто знаел и умеел, надвор од Црковните Богослуженија, како што тоа го прави и за прославувањето на другите поголеми црковни празници: Божиќ, Василица, Богојавление итн.

На овој ден се практикува и правењето на традиционалните колачиња т.н. лазароми или „лазарчиња“, кои се направени во форма на човек со прекрстени раце, симболизирајќи го Светиот Лазар кој умрен и завиткан во гробни повои, по четири дена беше воскреснат од Господ Христос.

Во продолжение проследете го видеото со дечињата од Кичево, каде по повод празникот, гласно пеат за „Лазаревото воскресение“