Ново истражување покажува дека топењето на глечерите, што е резултат на глобалното затоплување, предизвикало значителни поместувања на Земјината оска на ротација уште од 90-тите години на минатиот век.

Географски, северниот и јужниот пол се точките каде што оската на ротација на нашата планета ја пресекува површината, но тие не се фиксирани. Промените во дистрибуцијата на масата на Земјата предизвикуваат поместување на оската, а со тоа и на половите.

Во минатото, само природните фактори, како што се океанските струи и преносот на топлина помеѓу стопените карпи во длабочините на планетата, придонеле за промена на положбата на половите.

Сепак, новото истражување покажува дека од 90-тите години на минатиот век, промената на половите е под влијание и на загубата на околу сто милијарди тони мраз годишно како резултат на климатските промени.

Позицијата на половите се помести за околу 4 метри од 1980 година

Научниците откриле дека насоката на поларното движење се префрлила од југ кон исток во 1995 година и дека просечната брзина на неговото движење од 1995 до 2020 година е 17 пати поголема од 1981 до 1995 година. Позицијата на половите е поместена за околу 4 метри од 1980 година, пишува Гардијан.

Поларното движење е геолошка појава најчесто предизвикана од промени во протокот на течно железо во надворешното јадро на Земјата, што резултира со промени во ориентацијата на магнетното поле на Земјата, а со тоа и на положбата на магнетниот северен и јужен пол.

„Брзиот пад на снабдувањето со површински води, што е резултат на топењето на глечерите, е главен двигател на забрзувањето на поларното движење од 90-тите години на минатиот век“, заклучија научниците од Институтот за географски науки и истражување на природни ресурси во рамките на Кинеската академија на науките.

Пумпањето на подземните води е исто така проблем

Истражувањето покажало дека најголемиот дел од движењето е предизвикан од топењето на глечерот, но и пумпањето на подземните води придонело за движење на оската.

Подземните води се природно под површината, но штом се испумпаат и се користат за пиење или земјоделство, најчесто завршуваат во морето, што доведува до прераспределба на нејзината маса над површината на Земјата.

“Оваа студија покажува колку е силна оваа глобална промена, толку многу што може да ја промени оската на Земјата. Сепак, оваа промена не е доволно голема за да влијае на нашиот секојдневен живот. Може да ја промени должината на денот, но само за неколку милисекунди “, рече климатологот Винсент Хумбри. од Универзитетот во Цирих во Швајцарија.

Некои експерти сметаат дека поради ваквите влијанија, научната заедница треба да прогласи нова геолошка епоха – Антропоцен. Ова име зборува за геолошки период кој започнал пред околу 200 години и кој е обележан со изразено влијание на човековата активност врз екосферата.

Од средината на 20 век, има нагло зголемување на емисиите на стакленички гасови и зголемувањето на нивото на морето, намалување на бројот на диви животни и трансформација на земјиштето преку земјоделство и уништување на шумите.