Кичевчанката Наташа Наумоска во пресрет на светскиот ден на поезијата 21-ви март, истакна духовна поезија, која несомнено е најдоброто духовно исполнение. Инаку како што веќе знаеме г-ѓа Наташа е автор на повеќе стихозбирки од кои поголем дел се со духовна содржина.

*** Невидлив премин ***

Небото е необјаснива приказна
која постојано ја менува својата содржина.
Додека се пластат виолетови облаци на зајдисонце
не стигнуваш да ја доловиш таа убавина,
а веќе се појавила нова, уште почудесна.
Колку многу убавина од Господа, слава Му!
А небесата?… И царството Божјо!?
Па дури таму што има!?
Кој ли би можел тоа да го замисли?
Она што око човечко не видело…
Она што уво човечко не слушнало…
Тоа приредил Бог за оние што Го познаваат.
Така пее псалмопевецот;
а проповедникот вели сѐ е суета.
Животот на земјата е суета.
Вели: „Живеј го секој ден и насладувај се,
оти ќе дојде еден ден смртта и ќе земе сѐ.“
Но, притоа вели: „Запази ги Господовите заповеди.“
А колку лесно е да се каже тоа
и колку тешко да се исполни.
А десет се тие! На дланка може да се избројат.
И токму тие стојат на разделната
како невидлив премин.
Меѓу небото и Небесата.

Н.Н.

Наташа Наумоска, во пресрет на најголемиот христијански празник Успение на „Пресвета Богородица“ преку нашиот медиум ја презентира најновата стихозбирка. Како што веќе знаеме г-ѓа Наташа е автор на повеќе стихозбирки од кои поголем дел се со духовна содржина.

Успение на „Пресвета Богородица“, уште едно причисление кон Воскресение… Успенска Пасха. Мајката Божја ги затвори овоземните очи и небесните ги отвори вознесена по три дена на небесата. Бог Ја пречекува, чиста, пречиста, душата на Пресвета Богородица во Своите прегратки… Сега владее со небесата, а поширока е од неа поради Својата љубов и мајчинство кон целиот човечки род.

***

Успение на Пресвета Богородица

Зајде Мајката на Сонцето, ги затвори очите,
Утринската зора во сон заспа, побудна од сите, од сè,
Мајката Божја заспива во сон нетрулежен,
душата ја предава, молитвено, кротко,
Светлината незаодна Неа Ја пречекува
во пречистите Свои раце.
Замина од овој свет без воопшто да го напушти,
затоа секое дихание ја фали нејзината слава,
сè што дише, знае за нејзината сила,
сите вселенски собори, сите небесни воинства да се соберат,
молитва пред престолот Божји да принесат,
сите молби нивни не вредат
колку еден збор на Богомајката Богородица!
Скала по која Бог на земјата слезе,
Скала по Која земните на небо ги возведува,
сечиста, чиста, пренепорочна,
нема почисто создание од Неа меѓу луѓето земни,
Бога несместливиот
во Својата утроба која Го смести,
девственоста и рождеството ги обедини,
во рождеството девството го сочува и по раѓањето Дева вечно остана,
Мајката на Животот,
Својот живот го претстави,
во Успението свое светот не го остави.

***

Месецот август трепери побожно
утрата со молитвен напев
се причестуваат,
Онаа,
од сите најмалку што треба,
од сите најмногу
времето го поминува
како што треба.
Ја спрема достојно душата
да ја предаде
во рацете на својот Син
и Создател свој,
со насмев копнежлив,
што поскоро
да стигне во прегратките
на небесната шир.
Преблагословената Марија,
се подготвува за бдение,
благослов да измоли
од Богомладенецот
за сите верни,
на денот на нејзиниот празник, на Успение.

***

Успение на Пресвета Богородица

Заспа за три дена
Пречистата, Преблагословената.
Како ќе живееме ние без тебе!?
Ридаа Апостолите.

Не знаеле дека нејзе
да воскресне ѝ принадлежи!
Та ете среде мноштво свеќи
Христовата Мајка лежи.

Над нејзината блажена глава
ореол се јави,
и под светата половина
воден тек заструи.

Се нишаше ѕидниот свод
столбовите на домот, вратите и прозорците,
и крв течеше од вените на првозвучната мелодија.

Молебен на Дева ѝ се читаше
а Нејзиниот Син
во Неговото крило,
ја пречека Пресвета Богородица.

Он на раце ја вознесе
Мудрата и неземна,
и во светлината на чистотата
оддесно седна.

(превод од руски)

***

У – Утехо наша
С – Сенепорочна Мајко
П – Преку тебе Преблагословена
Е – Единиот од Троица ни се открива.
Н – Нема како тебе ѕвезда таква
И – И нема да има.
Е – Единствено Ти си

Н – На светот една,
А – А Мајка Божја и на цел свет.

П – Преку болката Своја
Р – Ревносно поминува
Е – Еден е одговор
С – Сите прашања што ги знае
В – Високо на Небесата
Е – Единствено е
Т – Таа, Богородица,
А – А Мајка Божја!

Б – Будно во пресрет ни доаѓа
О – Оној пат кога
Г – Го креваме во очај погледот
О – Од Небото спасение да измолиме
Р – Радост оттаму се излева
О – Обилно врз нашите глави
Д – Дарови безброј ни дава
И – И молитва силна има
Ц – Царицата Небесна,
А – Ангелски повисока и Божја Мајка.

Кичевчанката Наташа Наумоска повторно плени со својата духовна поезија, еден од основачите, а воедно и член на литературниот клуб „Китка“ од Кичево. Автор на повеќе стихозбирки од кои поголем дел се со духовна содржина, а сите се објавени во електронска верзија на веб просторот „Македоника“. Овојпат ви ги презентираме следните стихови:

За Небесната средба

Векот – скалата сите ќе ги разобличи…
Едни ќе се качуваат, други ќе слегуваат.
Едни со воздигната глава,
други со наведната.
Не толку болна е оваа средба,
донебесно е скалилото,
помалку радосна е очи во очи средбата,
ништо не менува, човечки овоземно е.
Најстрашна е онаа, последната, пресудната,
пред Милостивиот кога ќе застанеме,
според Неговата милост штом пресуди
кој погоре да се качи, а кој најдолу да слезе…
Е тогаш само колку радосна ќе биде средбата со најблиските, зашто во Бога сите сме живи.
Умираме само кога Нему не Му веруваме и тогаш кога талантот в земја го закопуваме.
Но ќе треба да се сретнеме таму со сите.
И со оние со кои не сакаме да се сретнеме.
На кои сопка, стапица поставивме, ги расплакавме, навредивме…
Дури после следува средбата со Бога Севишниот …
Како ли погледот ќе го кренеме,
како со очи ќе Го погледнеме?!
Се плашам како пред Бога ќе застанам,
се плашам многу од таа средба Небесна,