За прв пат по 1991 каде беа возобновени популарните „Велигденски Кули“ год по иницијатива на Отец Марко Трпкоски, денес поради пандемијата е прекината таа единствена традиција во Македонија која се негува само во Македонски Брод, кои се одржуваат на вториот ден од Велигден и го симболизираат непокорот на македонскиот народ.

Македонскиот народ за време на владеењето на Османлиите бил многу угнетуван и не му се дозволувало да ги слави своите празници. Длабоко исфрустрирани од тоа, најугледните Броѓани отишле во Цариград кај Султанот и со злато го откупиле Велигден, односно вториот ден.
За таа цел се одржуваат кулите.

Кулите се направени од крв и месо, не од дрва или камен, а се испреплетени од младите машки и жилави раце.
Се состојат од два реда во кои во секој ред има по петмина.

5 момчиња од долниот дел се фаќаат рамо за рамо и врз нивните рамења стапнуваат уште 5, исто така држејќи се рамо за рамо.
Кулите исто така мора да бидат 5 на број, симболизирајќи го пет вековното турско ропство кое владеело во Македонија.
Долниот дел од кулата го претставуваат поробителот/Османлиите, а горниот македонските христијани кои се носени од помислата дека ќе дојде денот кога буквално ќе стапнат на вратот на поробителите и гордо издигнувајќи се јасно им покажуваат на сите присутни, дека:
повторно ќе светне повторно сонцето на слободата и сите празници ќе можат да ги прославуваат во радост и во слободна Македонија.

Кулите имаат за цел да ни покажат дека треба нескротливо да си ја сакаме нашата татковина Македонија со сите свои обичаи.

Македонија вечна!